Urzędy marszałkowskie, planując RPO, bazowały na analizie sytuacji problemowej każdego regionu. Pieniądze mają być skierowane tam, gdzie zgodnie z rozeznaniem samorządu województwa są najbardziej potrzebne. Stąd – choć RPO są do siebie dość podobne – różne jest podejście do środków na projekty edukacyjne. Niektóre województwa w ogóle nie planują konkursów na projekty infrastrukturalne, w części z nich są planowane, ale różnią się od siebie zakresem, a jeszcze w innych środki będą dystrybuowane, ale w trybie pozakonkursowym. Co do zasady, wsparcie na projekty infrastrukturalne kierowane jest dla 3 różnych szczebli edukacyjnych, tj. przedszkoli, placówek kształcenia ogólnego oraz placówek kształcenia zawodowego. W wielu województwach jednak jest ono ograniczone do 1 lub 2 poziomów kształcenia. W dalszej części artykułu przyjrzyjmy się poszczególnym województwom pod kątem ich podejścia do projektów infrastrukturalnych. Najpierw jednak poznajmy ogólne zasady dotyczące tych projektów w latach 2016-2020; zasady, które będą obowiązywać wnioskodawców w ramach wszystkich RPO.

Zasady dotyczące projektów infrastrukturalnych dla edukacji

Głównym założeniem jest to, iż projekty infrastrukturalne mają być komplementarne w stosunku do projektów realizowanych przez placówki oświatowe, a dofinansowanych ze środków EFS.

W praktyce oznacza to, iż placówka, które chce ubiegać się o środki na projekt infrastrukturalny, musi wcześniej pozyskać fundusze UE na projekt obejmujący tzw. działania miękkie. I oczywiście nie chodzi tu o jakikolwiek projekt finansowany z EFS, a o środki pozyskane w ramach danego RPO na rozwój kształcenia ogólnego, zawodowego lub przedszkolnego. W związku z tym urzędy najczęściej uruchamiają najpierw konkursy na projekty "miękkie". Dopiero po uzyskaniu wyników oceny z tych konkursów będą one podejmowały się oceny wniosków o dofinansowanie projektów infrastrukturalnych.

Drugim ważnym w tej perspektywie założeniem jest to, iż nowe inwestycje mogą być realizowane tylko na zasadzie wyjątku.;

Przede wszystkim można podejmować się rozbudowy, przebudowy czy modernizacji istniejących obiektów. I nie chodzi tu tylko o obiekty będące w posiadaniu wnioskodawcy – założenie to ma zachęcić beneficjentów do poszukiwania takich obiektów infrastrukturalnych, które są w zasięgu prowadzonej przez nich działalności, a nie są użytkowane, choć mogłyby pełnić funkcje użytkowe. Chodzi o to, by wnioskodawcy podejmowali się modernizacji/przebudowy istniejących budynków tak, by mogły pełnić nową funkcję.

Po trzecie, placówki muszą przeprowadzić indywidualną diagnozę zapotrzebowania na rozwój infrastruktury.

Urzędy nie wskazują zazwyczaj, jak taka diagnoza ma wyglądać – to w interesie wnioskodawcy jest wykazanie, że przeprowadził ten proces w sposób prawidłowy i przekładający się na pełen obraz jego potrzeb. Może się jednak okazać, że zostanie to szczegółowo wskazane przez konkretny urząd. Informacji takich trzeba będzie poszukiwać w momencie ogłoszenia konkursu. Dofinansowanie na działania infrastrukturalne wynosi zazwyczaj 85%. Jest to pułap dofinansowania, na który mogą liczyć placówki publiczne. W przypadku placówek niepublicznych w grę mogą wejść tzw. reguły pomocy publicznej, co skutkować będzie niższym dofinansowaniem, różniącym się w zależności od tego, w którym województwie realizowany jest projekt. Dofinansowanie może w takim przypadku wynosić znacząco mniej: nawet 45% dla mikro, 35% dla średnich i 25% dla dużych przedsiębiorców prowadzących placówki oświatowe.

STRONY PEŁNEJ WERSJI ARTYKUŁU